Ph.D.’s Note | จากเด็กซึนลากถูมาได้ขนาดนี้
ใครจะนึกว่าเด็กซึน ๆ การเรียนก็พื้น ๆ กีฬาก็ไม่เก่ง ศิลปะก็ไม่ได้เรื่อง การบ้านก็ไม่ค่อยทำส่ง เรียนเลขดิฟก็ไม่ได้ อินทริเกทก็งง ๆ แยกเซลพืชกับเซลสัตว์ไม่ออก จำสูตรเคมีไม่เคยแม่น อังกฤษยากสุดก็แค่ past tense เรียนลูกเสือผูกเงื่อนก็ไม่แน่น ภาษาไทยก็ผันเสียงอักษรไม่ถูก ฟิสิกส์ก็ไม่เคยกระดิกไปตามแรงแม้แต่น้อย…. มีแต่แรงเฉื่อย เฮ้อ !! รอดมาได้ไง
สุดท้าย… ก็ดิ้นรนดันทุรังตะเกียกตะกายจนมาถึงปริญญาเอก ซึ่งก็ไม่ค่อยมีคนเชื่อ 
แต่ก็ช่างเขา… แม้ว่าสอบจบไปแล้วร่วมเดือน แต่ก็เพิ่งจะได้ส่งเล่มกว่า 400 หน้า ที่ต้องผจญกับอุปสรรคทุกขั้นตอนจริง ๆ และก็เสร็จสรรพสมบูรณ์ 
แต่ก็ช่างเขา… แม้ว่าสอบจบไปแล้วร่วมเดือน แต่ก็เพิ่งจะได้ส่งเล่มกว่า 400 หน้า ที่ต้องผจญกับอุปสรรคทุกขั้นตอนจริง ๆ และก็เสร็จสรรพสมบูรณ์ ขอบพระคุณอาจารย์ปรึกษาที่ประสาทวิชาประคับประครองเป็นอย่างดี
ขอบพระคุณอาจารย์ทุกท่านในความเกื้อกูล
ขอบพระคุณป๋าแม่ ที่ทนปวดหัวจนมาถึงทุกวันนี้ ขอบคุณพี่ เพื่อน น้องที่เป็นแรงใจ
ขอบคุณคำชื่นชมที่เป็นของหวาน
ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ
ขอบคุณเสียงกร่นด่าดูถูกที่เป็นแรงผลักดัน ขอบคุณทุกปัญหาที่สร้างประสบการณ์ ขอบคุณอุปสรรคที่ทำให้เติบโต
แด่ความฝันลม ๆ แล้ง ๆ ในอดีต ขอบใจตัวเองที่ทำตามใจ 
ปริญญาใบนี้เป็นใบที่ 2 ที่ทำให้แม่นะ สำหรับชดเชยความดื้อแต่เก่าก่อน
ดร.ณัฏฐ์ ภูริพัฒน์สิริ
7 สิงหาคม 2561
รู้สึกยังไงกับเรื่องนี้…บอกหน่อย
